Οι Βάρδοι ήταν οι φύλακες της παράδοσης, της μνήμης της φυλής - ήταν οι επιστάτες φύλακες (custodians) της ιερότητας του Λόγου (sacredness of the Word). Αν και αντιπροσώπευσαν το πρώτο επίπεδο κατάρτισης για ένα μαθητευόμενο Δρυίδη, δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος ότι ένας βάρδος ήταν κάπως σε χαμηλή ή κατώτερη θέση. Υπήρχαν πολλά επίπεδα ολοκλήρωσης, και ο πιο ειδικευμένος των Βάρδων βρισκόταν σε υψηλή εκτίμηση και έπαιρνε  πολλούς από τους ρόλους και υποχρεώσεις των Ovates και των Δρυίδων.
Η κατάρτιση ενός Βάρδου ήταν έντονη και διαρκούσε για πολλά έτη. Υπήρξαν παραλλαγές στα προγράμματα εκπαίδευσης μεταξύ αυτών της Σκωτίας, της Ιρλανδίας και της Ουαλίας. Στην Ιρλανδία καταγράφεται ότι η κατάρτιση/εκπαίδευση διαρκούσε δώδεκα έτη, με τους σπουδαστές να υποβάλλονται στο ακόλουθο αυστηρό πρόγραμμα σπουδών/εκπαίδευσης:
Στο πρώτο έτος, ο σπουδαστής προχωρούσε από τον Κυρίως Αρχάριο (Ollaire) στον Βοηθό του Ποιητή (Tamhan) για να καταλήξει ως Μαθητευόμενος Σατιριστής (Drisac). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έπρεπε να μάθουν τα βασικά των βαρδικών τεχνών: γραμματική, είκοσι ιστορίες και το δεντρο-αλφάβητο Ogham.
Κατά τη διάρκεια των επόμενων τεσσάρων ετών, μάθαιναν δέκα περαιτέρω ιστορίες κάθε έτος, εκατό συνδυασμούς ogham, μια δωδεκάδα μαθήματα φιλοσοφίας, και ένα απροσδιόριστο αριθμό ποιημάτων. Μελετούσαν επίσης τους διφθογκικούς (dipthongal) συνδυασμούς, το Νόμο των Προνομίων (Law of Privileges) και τις χρήσεις της γραμματικής.
Στο έκτο έτος του ο σπουδαστής, εάν είχε καταφέρει να αντέξει και να μείνει στην εκπαίδευση του, αποκαλούταν Στυλοβάτης (Cli) και μελετούσε σαράντα οκτώ περαιτέρω ποιήματα και είκοσι περισσότερες ιστορίες.
Κατά τη διάρκεια των επόμενων τριών ετών, αποκαλούταν Ευγενής Ροή (Noble Stream [Anruth]) επειδή «ένα ρεύμα ευχάριστου επαίνου ξεκινούσε από αυτόν, και ένα ρεύμα  πλούτου πήγαινε προς αυτόν». Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μάθαινε 95 περαιτέρω ιστορίες, που έφερναν το ρεπερτόριο του στις 175 ιστορίες. Μελετούσε την προσωδία (prosody), ειδικό λεξιλόγιο (glosses), προφητική επίκληση (prophetic invocation), τα είδη/στυλ της ποιητικής σύνθεσης, συγκεκριμένες ποιητικές μορφές, και τις ιστορίες προέλευσης των ονομάτων των περιοχών της Ιρλανδίας.
Τα τελικά τρία έτη κατάρτισής του τον εξουσιοδοτούσαν να γίνει ένας Ollamh, ή Γιατρός της Ποίησης (Doctor of Poetry), αφού γινόταν πρώτα Άνθρωπος της Μάθησης (Man of Learning [ Eces ]) και Ποιητής (Fili). Στο δέκατο έτος του ο σπουδαστής μελετούσε περαιτέρω μορφές ποίησης και σύνθεσης, στο ενδέκατο έτος του 100 ποιήματα, και στο δωδέκατο έτος του 120 αφηγήσεις (orations) και τις τέσσερις τέχνες της ποίησης. Ήταν τώρα ο Άρχων ή η Αρχόντισσα (Master or Mistress) 350 ιστοριών στο σύνολο τους.
Σαν Ollamh, Γιατρός της Ποίησης, είχε το δικαίωμα να λάβει έναν χρυσό κλάδο. Σαν Anruth, Ευγενής Ροή, κρατούσε έναν ασημένιο κλάδο, και πριν από αυτό - σε όλη τη διάρκεια της εκπαίδευσης του - κρατούσε έναν χάλκινο κλάδο. Αυτοί οι κλάδοι είχαν καμπανάκια δεμένα επάνω τους, ούτως ώστε όταν ο ποιητής διέσχιζε την αίθουσα για να απαγγείλει ένα ποίημα ή να πει μια ιστορία, θα συνοδευόταν από τον ήχο των κουδουνιών - που προειδοποιούσαν το ακροατήριο να σιωπήσει και που επικαλούταν τη βοήθεια των εσωτερικών σφαιρών (inner realms) στο να εμψυχώσουν (ensoul) το ποίημα ή την ιστορία του.
Στην Ουαλία και τη Σκωτία η κατάρτιση ενός βάρδου ήταν ομοίως αυστηρή, αν και με διαφορετικούς βαθμούς (grades) και ένα διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών. 

O Hear the voice of the Bard – Οοο Άκουσε του Βάρδου τη φωνή
Who present, past and future sees – που το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον βλέπει
Whose ears have heard the holy Word – που τα αυτιά του τον Ιερό Λόγο ακούσαν
That walked among the ancient trees... – που περπάτησε ανάμεσα στα αρχαία δέντρα..
-William Blake, First Song of Experience-
 
Γνωρίζοντας έστω και κάτι από αυτά που κάνανε οι Βάρδοι και από το πώς εκπαιδευόντουσαν, μπορούμε να αναρωτηθούμε για το ποια είναι η σχέση της Βαρδικής εργασίας με εμάς σήμερα.
Δεν είναι καθόλου σύμπτωση το ότι αρχίζουμε τη μελέτη μας και εκπαίδευση μας στο Δρυιδισμό μέσα από το βαθμό του Βάρδου. Η σπουδαιότητα του ως θεμέλιο για τις ζωές μας και τον χαρακτήρα μας καθώς και για την πνευματική μας ανάπτυξη δεν είναι  λιγότερο σημαντική από αυτή που ήταν εκατοντάδες χρόνια πριν, και θα μπορούσε να υποστηριχτεί ότι είναι ακόμα πιο ουσιαστική σήμερα από ότι ήταν τότε. Η ένδειξη στο να κατανοήσουμε γιατί αυτό πρέπει να είναι έτσι βρίσκεται στο να αντιληφθούμε πραγματικά ότι οι Βάρδοι της Ιστορίας ασχολήθηκαν και εργάσθηκαν με τη Καταγραφή (Record) και με την Έμπνευση (Inspiration). Ένας από τους πρωταρχικούς λόγους για τη σύγχρονη ανθρώπινη αίσθηση της αποξένωσης βρίσκεται στο γεγονός ότι έχει ο ίδιος ο άνθρωπος αποκόψει τον εαυτό του και από το φυσικό κόσμο και από τις ρίζες του παρελθόντος του. Ο ασκούμενος Δρυιδισμός  (Practicing Druidry), θεραπεύει αυτή την αποξένωση - επανασυνδέοντας μας στο παρελθόν μας και στον κόσμο της φύσης. Στο βαθμό του Βάρδου ανοίγουμε τον εαυτό μας προς αποκατάσταση από την δύναμη (restorative power) της Δρυιδικής κατανόησης της φύσης - επιτρέπουμε το Mandala του Οκταπλού Εποχιακού Κύκλου (Mandala of the Eightfold Seasonal Cycle), να εδραιωθεί στο είναι μας. Δουλεύοντας με τη Καταγραφή σημαίνει ότι δουλεύουμε με την κληρονομιά, την καταγωγή, τη μυθολογία και τις ιστορίες της φυλής. Δουλεύοντας με την Έμπνευση σημαίνει ότι ανοίγουμε τους εαυτούς μας στην εσωτερική δημιουργικότητά μας (inner creativity).
Η Βαρδική ροή δεν είναι απλά ένα σώμα γνώσης που κατείχαμε κάποτε και που προσπαθούμε να επανακτήσουμε - είναι ένας πνευματικός τρόπος καλλιτεχνικής δημιουργικής συνείδησης που είναι δυναμική και ζωντανή - το μέλλον κρατά την ίδια, αν όχι μεγαλύτερη από το παρελθόν υπόσχεση.

Στο Βαρδικό Βαθμό ανοιγόμαστε σε αυτό που σημαίνει ζω πάνω στη γη με τη ικανότητα να είμαι δημιουργικός. Αν και αυτό είναι η πρώτη πράξη της Δρυιδικής κατάρτισης/εκπαίδευσης, ο σκοπός του φθάνει στην ίδια την καρδιά του Δρυιδισμού - που είναι η ανάπτυξη της απόλυτης κατοχής/κυριότητας (mastery) των δυνάμεων της παραγωγής - στο Βαρδικό επίπεδο αυτό περιλαμβάνει την παραγωγή των δημιουργικών εργασιών - της μουσικής, του τραγουδιού, της ποίησης και της τέχνης, σε όλες τους τις μορφές. Στην Ovate και στην Δρυιδική εργασία σχετιζόμαστε με αυτήν την δύναμη με τον ίδιο τρόπο αλλά επίσης ενδιαφερόμαστε για την παραγωγή θεραπείας, αγάπης, ιδεών και φωτός. Η γνώση του Βάρδου και η ικανότητα του με τη δύναμη του Λόγου γίνονται μαγικές με το Δρυίδη μέσα του: καταλαβαίνοντας τη δημιουργική δύναμη του ήχου, ο Λόγος χρησιμοποιείται για να παραγάγει τους σπόρους του φωτός που αντηχούν μέσω της δημιουργίας.