Όταν αναφερόμαστε σε Δρυίδες τείνουμε να φέρνουμε στο μυαλό μας ένα σεβάσμιο γέροντα με άσπρα μαλλιά και γένια, άσπρη ρόμπα και ένα ραβδί, μπαστούνι. Ο λόγος που τείνουμε να φανταζόμαστε ένα Δρυίδη ως ένα ηλικιωμένο άτομο οφείλεται εν μέρει, ίσως, στην αντίληψη μας ότι ώσπου να έχει ολοκληρώσει κάποιος την κατάρτιση του Βάρδου και του Ovate, αυτός o κάποιος αναγκαστικά πρέπει να έχει γίνει «αρχαίος»! Εάν διήρκησε μια δωδεκάδα έτη για να γίνει Βάρδος, πόσο περισσότερο χρόνο πρέπει να έχει πάρει για να μάθει τις δεξιότητες του Ovate και του Δρυίδη; Δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για τον ακριβή χρόνο που χρειαζόταν, αλλά ο Ιούλιος Καίσαρας αναφέρει ότι χρειάστηκε είκοσι έτη για να εκπαιδευτεί ως Δρυίδης, αν και ο Stuart Piggott σωστά επισημαίνει ότι αυτό θα μπορούσε να είναι τρόπος του λέγειν για να δείξει μια μακροχρόνια διάρκεια εκπαίδευσης, ή ότι θα μπορούσε πραγματικά να είναι 19 έτη, δεδομένου ότι οι Δρυίδες είναι σχεδόν βέβαιο ότι χρησιμοποιούσαν το Meton Κύκλο (Meton Cycle), μια μέθοδος υπολογισμού βασισμένη στο σεληνιακό κύκλο δεκαεννέα ετών. Φαίνεται ότι οποιαδήποτε και να ήταν  η χρονική περίοδος κατάρτισης, σίγουρα περιελάμβανε τα πιο αρχικά στάδια της Βαρδικής και της Ovate κατάρτισης.
Εάν ο Βάρδος ήταν ο ποιητής και ο μουσικός, ο φύλακας της γνώσης, ο εμπνευστής και ο διασκεδαστής, και ο Ovate ήταν ο γιατρός, ο ιδιωτικός αστυνομικός, ο diviner και ο seer, ποιος ήταν ο Δρυίδης; Οι λειτουργίες του, όπως απλά δηλωνότανε, ήταν να ενεργήσει ως σύμβουλος στους βασιλιάδες και τους κυβερνήτες, ως δικαστής, ως δάσκαλος, και ως η αρχή (αυθεντία) σε θέματα λατρείας και τελετής. Η εικόνα λοιπόν που μας δημιουργείται είναι αυτή της ώριμης φρόνησης, της γνώσης, της επίσημης θέσης και του προνομίου, και των ρόλων που περιελάμβαναν τη λήψη αποφάσεων, την κατεύθυνση και τη μετάδοση της γνώσης.
Τείνουμε να φέρουμε στο μυαλό μας τον Δρυίδη ως κάποιο ιερέα - αλλά αυτό δεν επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία. Τα κλασσικά κείμενα δεν αναφέρονται ποτέ σε αυτούς ως ιερείς, αλλά ως φιλόσοφους. Κατ’ αρχάς αυτό φαίνεται ότι μας προκαλεί κάποια σύγχυση δεδομένου ότι ξέρουμε ότι προήδρευαν στις τελετές, αλλά εάν κατανοήσουμε ότι ο Δρυιδισμός ήταν μια φυσική, γήινη ή ηλιακή θρησκεία σε αντιδιαστολή με μια αποκαλυφθείσα θρησκεία, όπως ο Χριστιανισμός ή το Ισλάμ, μπορούμε να δούμε ότι ενεργούσαν όχι ως μεσολαβητές μεταξύ του Θεού και του ατόμου, αλλά ως διευθυντές/διαχειριστές του τελετουργικού, ως σαμάνοι καθοδηγώντας  τις ιεροτελεστίες, μιας και ήταν γνώστες τους, δηλαδή οι έχοντες και κατέχοντες τη συγκεκριμένη γνώση.

Καθώς εξετάζουμε τους ρόλους του Δρυίδη ως δάσκαλο και δικαστή, βασιλιά και σύμβουλο στους βασιλιάδες, επιστήμονα και εφευρέτη, πρέπει να θυμηθούμε ότι πίσω από κάθε μια από αυτές τις λειτουργίες ο Δρυίδης ήταν στην καρδιά του φιλόσοφος. Η ανησυχία του/της ήταν σχετική με την έννοια και το σκοπό της ζωής στη γη, και για αυτόν τον λόγο ο Strabo έγραψε ότι "... οι Δρυίδες, εκτός από τη φυσική φιλοσοφία, μελετούν επίσης την ηθική φιλοσοφία".
Το να ξεχωρίσουμε τους ρόλους τους με τον τρόπο που έχουμε κάνει εδώ, είναι χάριν της ευκολίας και της καλύτερης κατανόησης, γιατί στην πραγματικότητα οι ρόλοι συγχωνευόντουσαν και συνδυαζόντουσαν, απ’ ότι μπορούμε να δούμε από αυτά που μας λέει ο Καίσαρας. "Διοργανώνουν πολλές συζητήσεις όπως σχετικά με τα αστέρια το άγγιγμα τους και τη κίνησή τους, το μέγεθος του σύμπαντος και της γης, τη τάξη της φύσης, τη δύναμη και τις αρμοδιότητες των αθάνατων Θεών, και μεταφέρουν τη γνώση τους στους νεαρούς άνδρες." Εδώ τους βλέπουμε ως επιστήμονες - ως αστρονόμους και μαθηματικούς, ως φιλοσόφους που συζητούν τις αρμοδιότητες των Θεών, και ως δασκάλους που δίνουν τη φρόνηση και γνώση τους.